Dat ‘goed vertellen van de waarheid’, gaat nog weleens mis. To put it mildly. En vaak heeft dat niet zozeer te maken met ‘de waarheid’, die ligt immers altijd in het midden, maar vaker met de identiteit van de afzender. Veel merken, bedrijven en organisaties gedragen zich niet naar hun wérkelijke identiteit, waardoor je als reclamemaker nog zo je best kunt doen, maar het gevaar bestaat dat je óf ongeloofwaardig wordt óf reclame maakt voor een hele categorie, een hele sector. Waardoor je boodschap verdwijnt in een brij van hetzelfde wrange en nietszeggende gereutel, en je je geld net zo goed in je zak had kunnen houden.
Wat ben je dan aan het doen, als merk? Als je gedrag zich niet verhoudt tot je statements? Als je het niet interessant genoeg vindt om een reactie te geven, en die pak ‘m beet 20 misgelopen klanten maar voor lief neemt?
De volgende keer moet je als reclamemaker héél goed opletten als je één van deze twee opmerkingen hoort: “Mensen, we moeten onszelf opnieuw op de kaart zetten!” Het gevaar is namelijk dat mensen (en vooral: bureaus) dan opeens heel hard gaan rennen. En allerlei dingen gaan ‘doen’. De executie inschieten (“Vlug…een filmpje..!”, “Nee…een social media campagne..!”, “Of anders… een ‘brand activation’..!”) en die een beetje bijstellen en bijsturen als die aan de hand van de beschikbare data niet helemaal werkt.